Wytyczne dotyczące diagnozowania i leczenia chłoniaka Hodgkina (NCCN, 2020)
Diagnozowanie chłoniaka Hodgkina (HL) powinno obejmować:
- dokładny wywiad, w tym określenie objawów B, badanie przedmiotowe, obejmujące wszystkie obszary limfoidalne, śledzionę i wątrobę;
- standardowe badania laboratoryjne (pełna morfologia krwi, różnicowanie, liczba płytek krwi, szybkość sedymentacji erytrocytów, aktywność dehydrogenazy mleczanowej w surowicy, albuminy oraz testy czynności wątroby i nerek).
- pozytonową tomografię emisyjną (PET) lub tomografię komputerową (CT) (w wybranych przypadkach od podstawy czaszki do połowy uda lub od wierzchołka do stopy);
- diagnostyczną tomografię komputerową ze wzmocnieniem kontrastowym (szyja, klatka piersiowa, brzuch i miednica). Diagnostyczne skany TK powinny przynajmniej obejmować zajęte obszary zidentyfikowane jako nieprawidłowe w badaniu PET.
- w wybranych przypadkach zaleca się wykonanie prześwietlenia tylno-przedniego oraz bocznego klatki piersiowej u pacjentów z dużym guzem śródpiersia; Zalecana biopsja wycięcia węzłów chłonnych; Wskazaniem może być także biopsja gruboigłowa; Ocena immunohistochemiczna (CD3, CD15, CD20, CD30, CD45, CD79a i PAX5)
Leczenie klasycznego chłoniaka Hodgkina
W klasycznym chłoniaku Hodgkina zalecana terapia rozpoczyna się od dwóch cykli ABVD, po których ponownie wykonuje się badanie PET. Kolejne zalecenia terapeutyczne różnią się w zależności od etapu choroby i klasyfikacji ryzyka, wynik kryteriów Deauville. W niektórych przypadkach choroby, w stadium I-II, niezależnie od tego, czy preferuje się skojarzoną terapię modalną, czy samą chemioterapię.
Kontynuacja leczenia
Dalsze leczenie może obejmować kolejne cykle ABVD AVD lub BEACOPP , w większości przypadków z radioterapią zajętych miejsc (ISRT). Biopsję zaleca się u pacjentów w stadium III-IV, którzy mają 5 punktów w skali Deauville.
Udział w badaniu klinicznym, jeśli jest dostępne, zaleca się pacjentom powyżej 60 r.ż. z klasycznym HL. Korzystne opcje terapii choroby w stadium I-II są następujące: ABVD (preferowane) lub AVD, a następnie ISRT CHOP z ISRT VEPEMB z lub bez ISRT
U wszystkich chorych zaleca się leczenie systemowe drugiej linii, a następnie ocenę odpowiedzi metodą PET. Inne opcje obejmują: Dalszą cytoredukcję i terapię wysokodawkową z ratowaniem autologicznych komórek macierzystych (HDT / ASCR), z RT, jeśli wcześniej nie była podawana RT lub terapia ogólnoustrojowa z lub bez RT. Leczenie systemowe drugiej linii konwencjonalnej dawki może poprzedzać HDT / ASCR. Należy zdecydowanie rozważyć RT w wybranych miejscach nawrotu, które nie były wcześniej napromieniane. U pacjentów wcześniej nie leczonych promieniowaniem całkowite napromienianie limfoidalne może być odpowiednim elementem HDT / ASCR.
Źródło: Medscape.com / termedia.pl